Oudste dorp van de Liemers

De geschiedenis van Westervoort begint met een legende. In het jaar 726 vraagt bisschop Willibrordus aan de monnik Werenfried om als missionaris de geestelijke zorg op zich te nemen over een gebied met als standplaats Elst. Westervoort viel ook onder zijn hoede. Als Werenfried in 736 te Westervoort sterft, ontstaat er ruzie tussen de Elstenaren en de Westervoorters over de plek waar Werenfried begraven moet worden. Om het probleem op te lossen wordt besloten tot een Godsoordeel; het lichaam van Werenfried werd op een boot in het midden van de rivier de Rijn geplaatst. Uiteindelijk strandde de boot aan de rivierzijde van Elst aan; het bewijs was geleverd en Werenfried werd in Elst begraven.

Het godsoordeel is een legende maar de opdracht van Willibrordus aan Werenfried uit het jaar 726 is de oudste schriftelijk bron waarin het dorp Westervoort genoemd wordt. Het is daarmee wat schriftelijke bronnen betreft het oudste dorp (villa Westervoert) in de Liemers. Dit wil echter niet zeggen dat de andere plaatsen er nog niet waren. Het is logisch dat in al die eeuwen veel papier om welke reden dan ook verloren is gegaan. Daar is niets meer aan te doen. Er zijn gelukkig nog andere mogelijkheden om de ouderdom van een plaats (deels) te achterhalen. Zo is d.m.v. archeologisch onderzoek al bewezen dat in de kernen van bijvoorbeeld Duiven en Wehl in de Romeinse tijd sprake was van bewoning. Ook kunnen we kijken naar de herkomst of betekenis van een plaatsnaam. In enkele gevallen wijst die naam ook op een hoge ouderdom. Zo is Westervoort afgeleid van voorde naar het westen wat wijst op een doorwaadbare plaats in de rivier.

Bronnen

• Westervoort zoals het was…, uitgave van de Historische kring Westervoort (Westervoort, 1981)
• Bij de Tijd, kwartaalblad van de historische kring Westervoort, 1990, nummer 2, 68-70
• B. Beumer, Westervoort kort (basisgegevens van Westervoort), (Westervoort, 1995)